بررسي استفاده از آسفالت متخلخل در معابر شهري

به طور كلي يك مقطع راه از اجزاي مختلفي اعم از زير اساس، اساس و رويه تشكيل مي گردد. قشر اساس عمده باربري را برعهده دارد در حالي كه وظيفه اصلي زمينه ايجاد سطح صاف براي رانندگي مطلوب و با مقاومت لغزندگي مناسب در شرايط مختلف و حرف آب ماندگي در سطح راه مي باشد. آسفالت متخلخل به دليل پايين بودن مقدار توليد و ريز دانه و بالا بودن سطح درشت دانه داراي فضاي خالي بالايي مي باشد. بارزترين خصوصيات آسفالت متخلخل قابليت زهكشي آن است كه به دليل وجود در صد بالايي از فضاي خالي و تخلخل و ارتباطات موجود بين اين فضاهاي خالي صورت مي گيرد. وجود مصالح نفوذپذيري منجر به انتقال آب سطحي به لايه هاي زيرين و نهايتا زهكشي آن مي باشد. مزيت اين نوع دانه بندي كاهش درخشندگي سطح، آلودگي صوتي، پاشش آب و مشكلات رانندگي در فضاي مرطوب باراني و افزايش مقاومت لغزنده كي مي باشد. در اين مقاله به بحث و بررسي در مورد نحوه توليد آسفالت متخلخل و كاربردهاي آن در مناطق مرطوب به جهت قابليت زهكشي بالاي آن و نيز كاربردهاي ديگر آن از قبيل مقاومت لغزشي بالا پرداخت خواهد شد. سپس به بررسي مقاومت و دوام آن و مقايسه اين دو آسفالتبا آسفالت هاي رولد و سپس در آخر به نحوه اجرا و مشخصات فني آن پرداخته مي شود.