ارزيابي مديريت شهري بر اساس رويكرد مديريت يكپارچه مورد مطالعه: شهرستان جوانرود

شهرنشيني در ايران در دهه هاي گذشته با روند رو به رشدي همراه بوده است كه عمدتا نتيجه افزايش طبيعي جمعيت و مهاجرتهاي روستايي-شهري بوده است. شهرنشيني ميتواند داراي آثار مثبت و منفي چندگانه باشد؛ اگر شهر نشيني با برنامه ريزي و مديريت شده باشد مي تواند فرصت هاي توسعه و دسترسي به سرپناه و مسكن مناسب، دسترسي به زيرساختها، حكمروايي، فرصتهاي اشتغال و غيره را فراهم كند و بر عكس شهرنشيني شتابان و بدون برنامه و ساختار و نظام مديريتي ناكارامد ، فضاي منطقه اي ناهموار و نامتعادل را دامن زده و اقتصاد را با چالش مواجه مي سازد. لذا يكي از راههاي دستيابي به توسعه متوازن و پايدار شهري، اصلاح و ارتقاء ساختار نظام مديريتي است. تحقق اهداف توسعه شهري مستلزم آن است كه تمام اجزاء به صورت هماهنگ در جهت كسب هدف به كار گرفته شوند. شهرستان جوانرود به عنوان مورد مطالعه در دهه هاي اخير با رشد شتابان شهري( مهاجرت روستايي-شهري) و مشكلاتي چون افزايش تراكم، كمبود مسكن، نارسايي خدمات و تجهيزات شهري، مسايل محيطي و ... مواجه بوده است. از اين رو پژوهش حاضر اصل را بر اين قرار داده است كه اين چالش و در واقع مديريت شهري بايد از طريق مديريت يكپارچه شهري مورد توجه قرار گيرد. بر اين مبنا هدف از انجام پژوهش حاضر كه از نوع توصيفي- تحليلي مي باشد، بررسي و ارزيابي ميزان تحقق مديريت يكپارچه در شهر جوانرود است. بدين منظور از شاخصهاي حكمروايي خوب شهري؛ شامل مشاركتجويي، قانونمندي، مسيوليت پذيري، شفافيت، پاسخگويي، عدالت محوري و كار آيي و اثربخشي به عنوان مولفه هايي براي ارزيابي نظام مديريت شهري يكپارچه استفاده شده است. گردآوري داده ها با كمك ابزار پرسشنامه صورت گرفته است و با استفاده از نرم افزار Exel و SPSS و با استفاده از آزمون T-test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته استي. يافته ها به طور كلي نشان دهنده اين واقعيت است كه شيوه مديريتي اصولا غيريكپاچه و سنتي است و در واقع حكومت به جاي حكمروايي جريان دارد.