شهر سالم (نمونه موردي شهر اوشان فشم ميگون)

ايده شهر سالم طرح آرمان گرايانه اي است. با اينكه سابقه طرح آن به بيش از چند سال نمي رسد، معهذا ريشه هاي تاريخي آن بس طولاني و پرفراز و نشيب است. در واقع سال 1984 نقطه عطفي براي اين مقوله است كه با همت اشخاصي چون پروفسور دهل، دكتر اشتون و استقبال بي دريغ سازمان بهداشت جهاني (WHO) كه آن را در راستاي ضمانت اجرايي اهداف و سياستهايش مي ديد، منجر به ارايه و بعضا اجراي الگوها و سياستهاي نويني در اين راه گرديد. بطوري كه پس از گذشت بيش از دو دهه، اينك ايده شهر سالم تبديل به نهضت جهاني گرديده است. با رشد و توسعه شهرنشيني در جوامع در حال توسعه، مشكلات شهرنشيني از قبيل تخريب محيط زيست، آلودگي، كمبود مسكن، كيفيت زندگي و .... شرايط دشواري را براي ساكنان شهرها فراهم آورده و سلامت عمومي كه از مهمترين شاخص هاي كيفيت هاي زندگي شهري مي باشد، به ميزان قابل توجهي كاهش يافته است. برنامه ريزان شهري براي رفع اين معضلات در جوامع بشري رويكرد شهر سالم را در راستاي تحقق توسعه پايدار شهري مطرح كردهاند، تا از آن طريق وضعيت مطلوب زندگي را براي ساكنان شهرها فراهم سازند. طبق پيش بيني هاي سازمان بهداشت جهاني، تا سال 2025 ميلادي بيش از 60 درصد جمعيت جهان شهرنشين خواهند شد. اين جمعيت شهرنشين بيش از پيش مشكلات را تشديد خواهند كرد. با توجه به اينكه اين شهرها موجوداتي زنده و پويا و انسان محور هستند، اهميت برنامه ريزي شهر سالم با توجه به اصول و معيارهاي آن در طول برنامه ريزي بلند مدت براي شهرها ضروري است.