تحليل فضايي خدمات هفتگانه شهري با استفاده از مدل موران ( نمونه موردي شهر اوشان فشم ميگون)

دو محور برجسته در عدالت فضايي كه بر آنها تاكيد ميشود، چگونگي وضعيت زندگي (هم محيط اجتماعي و هم محيط فيزيكي) و توزيع فرصتها (دسترسي به زيرساخت هاي اجتماعي، فيزيكي و مجازي) است. برخي عدالت فضايي را فقط دسترسي برابر به تسهيلات عمومي اساسي تعريف كردهاند و معيار سنجش عدالت هم، ميزان فاصله از خدمات بوده است. بنابراين هدف از اين تحقيق ميزان توزيع يكسان خدمات و پخشايش خدمات هفتگانه شهري براساس رويكرد عدالت اجتماعي و در نهايت با استفاده از موران ميزان نابرابري و برخورداري شهر فشم است. نوع تحقيق كاربردي و با توجه به ماهيت موضوع و اهداف تحقيق رويكرد حاكم بر فضاي است و براي تجزيه و تحليل اطلاعات در اين تحقيق از ضريب موران استفاده شده - توصيفي تحليلي تحقيق است؛ كه نتايج تحقيق مويد اين است كه به غير از خدمات تفريحي توريستي و مذهبي كه از الگوي پراكنده پيروي ميكنند و بقيه خدماتها از الگوي تصادفي پيروي ميكنند. پيشنهاد ميشود كه بين سطح محروميت ساكنين و دستيابي به خدمات روندي معكوس اتفاق بيافتد. به عبارت ديگر مناطق محروم اجتماعي - اقتصادي، حداقل از بعد فضايي در محروميت قرار نگيرند و اين نيازمند سياست گذاري در سطح سازمانهاي مرتبط براي توجه به عدالت فضايي در توزيع خدمات عمومي شهري است.