بررسي يكپارچگي سيستم حمل و نقل شهري به منظور دستيابي به حمل و نقل پايدار: مطالعه موردي شهر ساري

حمل و نقل پايدار در جست و جوي روشي است كه با افزايش ميزان دسترسي و تعديل هزينه هاي اقتصادي، از انتشار آلودگي و آسيبهاي زيست محيطي بكاهد. با مقايسه نتايج سياستهاي فعلي حمل و نقل شهري با اهداف اين رويكرد، مشاهده ميشود كه سياستهاي حمل و نقلي موجود، فاصله زيادي تا رسيدن به اين اهداف دارند. حمل و نقل يكپارچه به عنوان راهبردي براي دستيابي به حمل و نقل پايدار، به دنبال يكپارچه سازي ابعاد مختلف حمل و نقل از جمله مسايل نهادي، زيرساختي، قانوني، سياستگذاري، برنامه ريزي كاربري زمين و غيره ا ست. هدف از اين مطالعه بررسي و ضعيت يكپارچگي سيستم حمل و نقل در شهر ساري مي باشد. با مطالعه مدل هاي مختلف يكپارچه سازي و انتفاب مدل مناسب براي اين تحقيق، گردآوري داده ها با كمك پرسشنامه از افراد خبره و كارشناس در زمينه حمل و نقل انجام شد. پرسشنامه ها شامل سوالاتي در خصوص بررسي وضعيت موجود شاخص هاي حمل و نقل يكپارچه در شهر ساري و نيز وزن اهميت اين شاخص ها بود. داده ها با دو روش ميانگين گيري ساده و فرآيند تحليل سلسله مراتبي تلفيق و امتيازات نهايي شاخص ها استفراج شد. نتايج حاكي از آن بود كه وضعيت سيستم حمل ون قلي شهر با در نظر گرفتن شاخص هاي حمل و نقل يكپارچه در شرايط مناسبي نبوده و در بين شاخص ها، يكپارچگي عملكردي وضعيت ضعيف تري دارد و داراي اولويت بيشتري براي بهبود است.