بررسي نقش كيفيت امكانات فيزيكي و كالبدي بر ميزان انگيزش تحصيلي دانش آموزان (مطالعه موردي : مدارس دوره متوسطه شهر گرگان)

از ديدگاه برخي صاحب نظران، فضاي آموزشي و محيط فيزيكي مطلوب را محيطي خودآموز تلقي ميكنند. يادگيري موثر در فضايي رخ مي دهد كه شاخص كالبدي به شكل استاندارد عملياتي شده باشد. متعاقبا مدرسه به عنوان يك نهاد آموزشي نقش مهمي در نهادينه نمودن فرايند يادگيري از طريق مولفه هاي مختلفي از جمله شاخص هاي كالبدي و فيزيكي مي باشد. در همين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير كيفيت شاخص هاي فيزيكي و كالبدي بر ميزان انگيزش تحصيلي دانش آموزان در مدارس شهرستان گرگان انجام شده است. روش تحقيق به صورت توصيفي و تحليلي انتخاب شده است. در همين راستا با استفاده از روش پيمايشي و همچنين نمونه گيري تصادفي تعداد 456 نفر در دوگروه دختران( 215 ) و پسران( 241 ) به عنوان نمونه نهايي انتخاب شده است. ابزار پژوهش پرسشنامه با داده هاي بسته و محقق ساخته بوده است كه از طريق نرم افزار spss و در چارچوب طيف ليكرت مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان داده است كه كيفيت امكانات فيزيكي، كيفيت نور، كيفيت و مطلوبيت دما، فضاي سبز، ميزان آسايش كالبدي و در نهايت ويژگي هاي كالبدي فضاي اموزشي با ميزان انگيزش تحصيلي دانش آموزان رابطه معنادار دارد. طبق يافته هاي تحقيق مي توان نتيجه گرفت، جهت توسعه و بهبود عملكرد نهاد آموزش و پرورش و رشد تحصيلي دانش آموزان مي توان با توجه به شاخص هاي فيزيكي و كالبدي مدارس، زمينه انگيزش تحصيلي دانش آموزان را تقويت نمود .