بررسي تأثير حساسيت تمايز رنگ ها و جابه جايي در عمق از سوي رانندگان بر كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير حساسيت تمايز رنج ها و جابه جايي در اوروك از سوي رانندگان در كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري شهر اصفهان بود. اين مطالعه از نوع توصيفي، تحليلي بر مقطعي بود. جامعه آماري مورد مطالعه كليه رانندگان شهر اصفهان در سال 1٬396 بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از رانندگان شهر اصفهان و روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي بر اساس نوع وسيله نقليه بود. به منظور گردآوري اطلاعات از سه پرسش نامه اطلاعات دموگرافيك ، پرسش نامه سنجش توجه ديداري و شناخت اشيا محقق ساخت كه شامل تست ايشيهارا تست E CHART تست جستجوي ديداري ترني و همكاران 1٬990 بود و پرسش نامه فتارسنجي در مسيرهاي درون شهري تعليمي و كاظمي 1٬392 استفاده گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. جهت بررسي ويژگي هاي توصيفي به بررسي ميانگين و انحراف استاندارد نمرات كيفيت عمل رانندگي و توجه ديداري و شناخت اشيا و زيرمقياس هاي آن ها پرداخته شد و در آمار استنباطي فرضيه هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون و هم بستگي پيرسون و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 بررسي گرديده است. نتايج آزمون هم بستگي نشان داد كه بين حساسيت تمايز رنگ ها جابجايي در عمق و كيفيت رانندگي به ميزان 0/70 رابطه وجود دارد. همچنين نتايج آزمون ضريب هم بستگي رابطه بين متغيرهاي حساسيت تمايز رنگها، جابجايي در عمق و كيفيت رانندگي نشان داد كه 0/58 از واريانس كيفيت رانندگي توسط حساسيت تمايز رنگ ها و 0/30 توسط جابجايي در عمق قابل پيش بيني است ( 0/05> p).