بررسي نحوه ي بهره گيري از مفهوم كهن الگوها در طراحي معماري مسكن معاصر با هدف ارتقا هويت بخشي

با توجه به اشفتگي و تشويش طراحان و عدم وفاق در تجميع بر سر چگونگي طراحي ميتوان اذعان نمود كه معماري امروز به مثابه كلافي سر در گم است و از گزينه هاي شايسته ي توجه براي خروج از اين وضعيت نابسامان استفاده درست و معقول از كهن الگوها فراخور مبحث طراحي است. كهن الگوها از ناخودآگاه جمعي ناشي مي شوند كه در همه انسانها يكسان و عصاره ي تجربيات بشري است. از آنجايي كه معماران نقش قابل توجهي در ايجاد كيفت هاي متنوع فضايي و ايجاد حسي ماندگار در كاربران دارند انتظار ميرود با روند طراحي مشخص در جهت تحقق اين مهم برايند. در ابتدا در اين مقاله بررسي نقش كهن الگوها در معماري سنتي خانه هاي ايراني خصوصا خانه ي بروجردي ها مورد مطالعه قرار گرفته است. به عنوان نمونه موردي درخور زبان الگو بهره گرفته شد و در جهت ارتقا مسكن معاصر استفاده گرديد. به عبارتي با شناخت وضع موجود و تفسير نظري، مقوله ي نظام يابي الگوها در مسكن مورد بررسي قرار ميگيرد. در پايان نحوه ي تطبيق آن بر روند طراحي سكونتگاه معاصر از اهداف اين مقاله است.