معماري بومي و سنتي در مناطق كويري و گرم وخشك ايران

اقليم يكي از مهمترين عوامل زيست محيطي است كه در چگونگي رفتار و حالات كلي انسان ها نقش اساسي را ايفا مي نمايد. يكي از اثرات مهم اقليم در زندگي انسان ها ساخت و ساز مساكن مطابق با اين شرايط آسايش حرارتي به وسيله پارامتر هاي اقليمي مي باشد. طراحي اقليمي روشي است براي كاهش همه جانبه هزينه انرژي يك ساختمان و طراحي ساختمان اولين خط دفاعي در مقابل عوامل اقليمي خارج از بنا است. در تمام آب و هوا ها ساختمان هايي كه بر طبق اصول طراحي اقليمي ساخته شده اند، ضرورت گرمايش و سرمايش مكانيكي را به حداقل كاهش مي دهند و در عوض از انرژي طبيعي موجود در اطراف ساختمان استفاده مي كنند.طراحي اقليمي موجب مي گردد كه ساختمان ها داراي شرايط آسايش بهتري باشند.در اين مقاله تمهيداتي كه در معماري بومي اقليم گرم و خشك در ساختمان هابه كار گرفته شده و اينكه شرايط اقليمي منطقه چه تاثيري در طراحي ساختمان ها گذاشته است، مورد بررسي قرار گرفته و در پايان نتيجه مي گيريم كه معماري بومي ناحيه گرم و خشك همواره در تمامي سطوح، معماري متقابل با اقليم و پاسخگويي نيازهاي آسايشي ساكنين بوده است و عناصر به كار گرفته شده در اين نوع معماري تمهيد و استراتژي بوده كه از انديشه معمار متفكر ايراني و سنتي به دور نمانده است.