ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺷﻬﺮﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ درﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺷﻬﺮيﻣﻄﺎﻟﻌﻪي ﻣﻮردي استان سمنان

عدم تعادل در سلسله مراتب شهري در جهان به ويژه كشورهاي در حال پوست معضلاتي را به وجود آمده است چنين حالتي با شدت و ضعف، ولي به طور غالب در بيشتر مناطق ايران ديده مي شود. از آنجا كه در كشورهاي در حال توسعه همچون ايران، توزيع فضايي جمعيت و توزيع فضايي كانون هاي شهري در يك چارچوب منظم و هماهنگ بخشي - منطقه اي صورت نگرفته، رشد شتابان جمعيت شهرنشين مسايل و مشكلاتي را ايجاد نموده است. و با توجه به اينكه الگوي توزيع جمعيت رابطه تنگاتنگي با عملكردهاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي دارد طبيعي است كه به دنبال تمركز فعاليت ها و سرمايه ها در چند شهر بزرگ، مركز حركت جمعيت نيز به طرف اين نقاط خواهد بود و اين مسيله باعث پيدايش هدف تربيتي و كاركردي در سطوح مياني و كوچك كانون هاي شهري خواهد شد و نظام سلسله مراتب كشور را با مشكلاتي روبه رو خواهد ساخت. بنابراين به منظور برقراري تعادل و توازن در يك الگوي توزيع جمعيت، تاكنون استراتژي هاي مختلفي به كار گرفته شده كه يكي از اين سياست ها توسعه شهرهاي كوچك مي باشد. افزايش تعداد شهرهاي بزرگ به ضرر شهرهاي متوسط به خصوص شهرهاي كوچك و روستا - شهرها عمل مي كند. استان سمنان نيز به نوبه خود دچار گسيختگي سلسله مراتب شهيد و تمركز جمعيت در مركز استان مي باشد. مقاله حاضر مطالعه اي در خصوص بررسي جايگاه شهرهاي كوچك در سلسله مراتب شهري است. هدف تحقيق حاضر بررسي جايگاه شهرهاي كوچك در تعادل بخشي توزيع فضايي جمعيت مطالعه موردي استان سمنان مي باشد. روش تحقيق اسنادي (كتابخانه اي) و در تجزيه و تحليل اطلاعات است و مدل ضريب كشش تنظيمي و ضريب آنتروپي استفاده شده است. نتيجه و يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه شهرهاي كوچك منطقه مي تواند نقش بسيار موثري در متعادل سازي فضاي جمعيت ايفا نموده بنابراين بايد اين گروه از شهرها توجه خاصي مبذول داشت.