بررسي اثر افزايش پايداركننده هاي PEG بر نانوكامپوزيت هاي پلي آنيلين در محيط آبي- غيرآبي

پلي آنيلين يكي از قديمي ترين پليمرهاي رساناي مصنوعي است كه هدايت الكتريكي بالاي آن توجهات زيادي را به خود جلب كرده است پلي آنيلين علاوه بر خواص رسانايي الكتريكي، داراي پايداري خوبي در مقابل عوامل محيطي نظير اكسيژن، آب و حرارت است البته دو محدوديت عمده در پلي آنيلن وجود دارد كه عبارتند از خواص مكانيكي ضعيف و فرايند ناپذيري آن با روشهاي متداول كه اين محدوديتها را مي توان با تهيه ي كوپليمرها و كامپوزيتهاي مختلف با استفاده از نانو پايداركننده هاي متفاوت برطرف كرد در پژوهش هاي حاضر كامپوزيت و نانوكامپوزيت هاي مختلفي با استفاه از نانو پايداركننده هاي متفاوت برطرف كرد در پژوهش حاضر كامپوزيت و نانوكامپوزيتهاي متفاوت از پلي آنيلين در محيط هاي آبي غير آبي به روش شيميايي سنتز شدند براي بهبود اين خواص از دو تقويت كننده نانومتري هيدروكسي پروپيل سلولز HPC و پلي اتيلن گلايكول PEG به عنوان پايداركننده استفاده گرديد. پس از سنتز، براي بررسي خواص محصولات از جمله شكل شناختي ساختمان ذرات و نيز ساختمان شيميايي از آزمونهاي مختلف تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني SEM و طيف سنجي پرتو فروسرخ FTIR استفاده شده است با استفاده از طيف هاي FTIR و مقايسه تصاوير SEM مي توان دريافت كه نوع پايداركننده بر روي شكل و اندازه و نيز يكناختي ذرات و در ساختار شيميايي محصولات تاثيرگذار است.