بررسي تأثير آموزش مهارت هاي زندگي بر سازگاري فردي نوجوانان دختر بدسرپرست

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﺳﺎزﮔﺎري ﻓﺮدي دﺧﺘﺮان ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻬﺮ دﻫﻠﺮان ﺑﻮد. ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﻤﻪآزﻣﺎﯾﺸﯽ، از ﻧﻮع ﭘﯿﺶآزﻣﻮن- ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶآﻣﻮزان دﺧﺘﺮ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻬﺮ دﻫﻠﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮔﻮاه )ﻫﺮ ﮔﺮوه 15 ﻧﻔﺮ( ﮔﻤﺎرده ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﺮ دو ﮔﺮوه در ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﮑﺴﺎن و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺨﺶ ﺳﺎزﮔﺎري ﻓﺮدي ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﮐﺎﻟﯿﻔﺮﻧﯿﺎCTP)( ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺶآزﻣﻮن ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺳﭙﺲ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺪت 10 ﺟﻠﺴﻪ ﺗﺤﺖ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ) ﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ، ﻫﻤﺪﻟﯽ، ارﺗﺒﺎط ﻣﺆﺛﺮ، رواﺑﻂ ﺑﯿﻦﻓﺮدي، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻫﯿﺠﺎن، ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺮس، ﺣﻞﻣﺴﺄﻟﻪ، ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي( ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه، ﻣﺪاﺧﻠﻪاي درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮد، ﺳﭙﺲ از ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮي اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﺎزﮔﺎري ﻓﺮدي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﮔﺮدﯾﺪ )0/01< P(. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﮐﯽ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ روش ﻣﺪاﺧﻠﻪاي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺳﺎزﮔﺎري ﻓﺮدي دﺧﺘﺮان ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.