بررسي اثربخشي درمان تعامل والد - كودك بر نشانه هاي باليني اضطراب جدايي در دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي شهر بوشهر

ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درﻣﺎن ﺗﻌﺎﻣﻞ واﻟﺪ-ﮐﻮدك ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ اﺿﻄﺮاب ﺟﺪاﯾﯽ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن-ﭘﺲ آزﻣﻮن و ﺑﺎ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮔﻮاه ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﺎﻣﻞ 15740 داﻧﺶ آﻣﻮز دﺧﺘﺮ ﻣﻘﻄﻊ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺎﻣﻞ 40 ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد از ﺑﯿﻦ ﺳﺎﯾﺮ داﻧﺶ آﻣﻮزاﻧﯽ ﮐﻪ دﭼﺎر اﺿﻄﺮاب ﺟﺪاﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﻪ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮔﻮاه اﺧﺘﺼﺎص ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﺟﻠﺴﻪ ﺗﺤﺖ روش درﻣﺎن ﮔﺮوﻫﯽ ﺗﻌﺎﻣﻞ واﻟﺪ-ﮐﻮدك ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺣﺎل آﻧﮑﻪ ﮔﺮوه ﮔﻮاه درﻣﺎﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. اﺑﺰار اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﺿﻄﺮاب ﺟﺪاﯾﯽ ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﭙﺎدا و ﻫﻤﮑﺎران )2008( ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ و رواﯾﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽ دار اﺿﻄﺮاب ﺟﺪاﯾﯽ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﻮد. ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ روش درﻣﺎن ﮔﺮوﻫﯽ ﺗﻌﺎﻣﻞ واﻟﺪ-ﮐﻮدك ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎي اﺿﻄﺮاب ﺟﺪاﯾﯽ )ﻧﺎراﺣﺘﯽ در ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺪاﯾﯽ، ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺟﺪاﯾﯽ و آراﻣﺶ در ﻫﻨﮕﺎم ﺟﺪاﯾﯽ( ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽ داري داﺷﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻟﺰوم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ واﻟﺪ-ﮐﻮدك در ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺸﮑﻼت ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﯽ دارد