اثربخشي قصه گويي با زبان اشاره در ميزان اضطراب دانش آموزان دبستاني ناشنوا

هدف : هدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير قصه درماني بركاهش علايم اضطراب دانش آموزان دختر ناشنوا بوده است. روش : بدين منظور در چهارچوب روش پژوهشي شبه آزمايشي، 20 نفر از دانش آموزان ناشنوا مضطرب در پژوهش شركت داده شدند. طرح پژوهش از نوع پيش آزمون - پس آزمون بدون گروه كنترل بوده است. پرسشنامه خودسنجي اضطراب كودكان بيرلسون مورد استفاده قرار گرفت.پس از اجراي پيش آزمون، برنامه قصه درماني به مدت 12 جلسه 60 دقيقه اي (سه بار در هفته) اجرا شد و در پايان پس آزمون انجام شد. يافته ها : براي تجزيه و تحليل داده ها در قسمت توصيفي از فراواني،ميانگين و انحراف معيار و در قسمت استنباطي از آزمون تي همبسته يك گروه استفاده شد. نتايج نشان داد كه اضطراب تمام آزمودنيها در پايان برنامه درماني كاهش يافت. علاوه بر اين قصه درماني بر درمان اختلال هاي همبود شامل افسردگي،اختلال هاي اضطرابي ولجبازي و نافرماني موثر بوده است.نتيجه گيري: قصه درماني علايم اضطراب و هراس را دركودكان مضطرب كاهش مي دهد.