پيش بيني انگيزش تحصيلي براساس جهت گيري هدف دانش اموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مرودشت

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني انگيزه تحصيلي بر اساس جهت گيري هدف بوده است. پژوهش از لحاظ هدف كاربردي بوده و از نظر روش ، همبستگي مي باشد جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مرودشت كه در سال تحصيلي 94-95 مشغول به تحصيل بوده اند. گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار سنجش در اين پژوهش پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر 1981 ،جهت گيري هدف بوفارد و همكاران 1988 بوده است كه روايي و پايايي ابزار مورد تاييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با ا ستفاده از آمار تو صيفي و استنباطي صورت پذيرفت كه در سطح آمار تو صيفي؛ فراواني، ميانگين و انحراف ا ستاندارد و در سطح آمار استنباطي از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چند گانه استفاده شده است. نتايج نشان دهنده آنست كه: تمامي ابعاد جهت گيري هدف با انگيزش تحصييلي رابطه مستقيمي و معنا دار دارند. جهت گيري معطوف به عملكرد پرهيزي بطور معني داري قادر به پيش بيني مثبت انگيزش تحصيلي مي باشد