اثر بخشي آموزش تنظيم هيجان برعلائم خلقي بيماران زن مبتلا به طيف اختلالات دو قطبي استان اصفهان

پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر علايم خلقي بيماران زن مبتلا به طيف اختلالات دوقطبي استان اصفهان انجام گرفت. جامعه ي مورد نظر كليه ي بيماران زن مبتلا به اختلالات طيف دوقطبي در استان اصفهان در سال 1395 مي باشد. روش نمونه گيري به صورت در دسترس مي باشد. پس از انتخاب تصادفي تعداد 30 نفر بيمار زن مبتلا به اختلالات طيف دوقطبي كه داراي ملاك هاي ورود بودند، آنها به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. پس از انجام پيش آزمون در دو گروه ، گروه آزمايش طي 8 جلسه 60 دقيقه اي (هفته اي يك بار) تحت مداخله آموزش تنظيم هيجان مبتني بر رويكرد يكپارچه( up ) قرار گرفتند و طي اين مدت، گروه گواه در ليست انتظار بودند. سپس هر دو گروه در پس آزمون و پيگيري مورد اندازه گيري قرار گرفتند. براي گردآوري اطلاعات از مقياس افسردگي هاميلتون ( 1960 ) و مقياس مانياي يانگ (2000 ) استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري تكراري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش تنظيم هيجان بر بهبود علايم خلقي (افسردگي و شيدايي)بيماران زن مبتلا به طيف اختلالات دوقطبي استان اصفهان اثربخش بوده است و اين اثر در طي مدت پيگيري يك ماهه تداوم داشت. بر اساس نتايج اين پژوهش، آموزش تنظيم هيجان مي تواند موجب بهبود علايم خلقي )افسردگي و شيدايي( بيماران زن مبتلا به اختلالات طيف دوقطبي شود.