بررسي اثر بخشي آموزش معنويت وراهبرد يادگيري در جهت گيري وخود تنظيمي دانش آموزان

هدف اين پژوهش بررسي تاثير آموزش معنويت و آموزش راهبرد هاي يادگيري بر جهت گيري هدفي و خود تنظيمي دانش آموزان سال سوم متوسطه رشته رياضي و تجربي دختر و پسر بود. طرح پژوهش يك طرح نيمه تجربي باپيش آزمون و پس آزمون، با گروه آزمايش و كنترل بود. در اين پژوه از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي استفاده گرديد، به اين ترتيب كه از بين دانش آموزان رشته رياضي فيزيك و تجربي مدارس دخترانه و پسرانه به شيوه تصادفي 40 دختر و 40 پسر بدون توجه به نمره و معدل دانشآموزان انتخاب و به طوركاملا تصادفي و به شكل مساوي به 4 گروه آزمايشي و كنترل تخصيص داده شدند. بنامهاي گروه آموزش راهبردهاي يادگيري و گروه آموزش معنويت وگروه توام آموزش راهبردهاي يادگيري و معنويت باهم تشكيل شد. ابتدا پرسشنامه هاي جهت گيري هدفي( AGQO ) بوفارد 1998 و پرسشنامه خودتنظيمي MSLQ ل 6پينتريچ ودي گروت 1990 به عنوان پيش آزمون بر روي گروه هاي آزمايشي و كنترل اجرا گرديد و سپس براي گروه آزمايش راهبردهاي يادگيري، از يك بسته آموزشي راهبرد هاي يادگيري به مدت 16 جلسه وبرايگروه آزمايش معنويت از يك بسته آموزشي به مدت 1 جلسه وبراي گروه آزمايشي آموزش معنويت توام با آموزش راهبردهاي يادگيري از دو بسته نام برده شده در دو گروه قبل استفاده شد. كل اين جلسات در مدت 84 هفته اجرا شد. اما گروه كنترل بدون هيچ آموزشي به فعاليت هاي معمول خود ادامه دادند. سپس مجددا پرسشنامه ها به عنوان پس آزمون اجرا گرديد و داده ها با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس و استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه، آموزش راهبرد هاي يادگيري جهت گيري هدفي و خود تنظيمي دانش آموزان سال سوم متوسطه را افزايش ميدهد p˂0/01 اما آموزش اين راهبردها بر جهت گيري عملكرد تبحري تاثيري كمتري داشته است. ولي نكته جالب اينكه آموزش توام معنويت با راهبردهاي يادگيري تاثير بسيار خوبي واثر بخش تري نسبت به دو عامل آموزش معنويت و آموزش راهبردهاي يادگيري دارد p˂0/01.