ايمني حريق در بناهاي تاريخي

ساختمان هاي تاريخي منابع محدودي در سراسر دنيا هستند، در دو دهه ي اخير موضوع از دست دادن اين سرمايه هاي تاريخي بر اثر آتش سوزي تبديل به يكي از مباحث بين المللي شده است. در حال حاضر سطح از دست دادن اينگونه ساختمان ها به دليل آتش سوزي بسيار قابل توجه مي باشد. با دانش و آگاهي بيشتر از اين موضوع و افزايش تطابق و استفاده از تكنولوژي هاي مدرن ضد حريق مي توان ريسك حريق را در ساختارهاي تاريخي به كمترين ميزان خود رساند. در اين پژوهش سه مفهوم پايه اي و اصلي براي ايمني حريق در بناهاي تاريخي وجود دارد: پيشگيري لز آتش سوزي ( اجتناب از جرقه زني )، سيتم هاي حفاظت در برابر آتش غير عامل ( ساخت و ساز ساختمان )، سيستم هاي حفاظت در برابر آتش عامل ( اطفا و اعلان حريق ). هيچگونه آماري وجود ندارد كه به صورت قطع اهميت پيشگيري را بيان كند، اما هر فرد آگاه و متخصص در اين زمينه به شما خواهد گفت كه پيشگيري بيش از هر فعاليت ديگري داراي اهميت ويژه خواهد بود. آتش سوزي در هنگام عمليات مرمت و بازسازيي يكي از اصلي ترين عوامل از دست دادن ساختمان هاي تاريخي مي باشد كه مي توان با انجام اقدامات پيشگيرانه از اين فقدان غير قابل بازگشت جلوگيري كرد. بسياري از مسيولان از ارزش بالاي ساختمان هاي تاريخي چشم پوشي مي كنند، اما امروزه خوشبختانه با استفاده از ابزارها و روش هاي مدرن مي توان با كمترين دخالت در ساخت و ساز و ساختار بناهاي قديمي به سطح بالايي از ايمني حريق در اين مكان ها دست پيدا كرد، همانند پوشش هاي ضد حريق و تاخير انداز و سيستم هاي مدرن كنترل آتش.