بازآفريني پياده راه حافظ و شهيد عراقي زاده بندرعباس

با وجود گذشت چندين دهه از جنبش پياده گستري در ساير كشورها، طراحي مسيرهاي پياده با عنوان پياده سازي محور هاي تاريخي هنوز مبحثي نو در كشور ما به شمار مي آيد و متاسفانه، به جز مطالعات بسيار محدود، اقدامي جدي در اين زمينه صورت نگرفته است. در اين راستا، از راهكارهايي كه براي طرح شهر مطلوب شهروندان در برابر اوضاع نابسامان شهرسازي مدرن، در عرصه شهرسازي جهان مطرح شده، مي توان به جنبش پياده گستري اشاره نمود. اين جنبش، نه تنها سيماي كالبدي مراكز شهري را عوض كرده، بلكه تغييرات نويني را در ارتقاي كيفيت زندگي شهري و رفتار اجتماعي مردم به وجود آورده است. در اين زمينه، مقاله حاضر، با روش تحليلي - اسنادي و با استناد به مطالعات و بررسي هاي ميداني در رابطه با تبديل محور سواره حافظ و عراقي زاده به محور پياده با هدف بررسي و شناخت بيشتر خاستگاه مكاني و زماني زايش و پويش محورهاي پياده به عنوان بستر كالبدي حيات مدني و تعاملات اجتماعي شهرها در راستاي انتظام بخشي و ساماندهي مراكز كهن شهري به رشته تحرير درآمده است. يافته هاي تحقيق، حاكي از آن است كه ساماندهي اين محور در بافت مركزي شهر موجب انطباق آن با سياست هاي پياده گستري شده است؛ به گونه اي كه پس از اجراي آن، مكان هاي تجاري و كاربري هاي مرتبط با آن رونق گرفته است و با اين روند، محورهاي حافظ و عراقي زاده، نويد بخش چشم انداز روشن توسعه فضاهاي تجاري و تفريحي بوده، با پذيرش گروه هاي مختلفي از شهروندان، زمينه اي براي بالا بردن كيفيت زندگي اجتماعي و غنا بخشيدن به فضاي شهري در بافت قديم فراهم مي نمايد.