بررسي آزمايشگاهي حداكثر ميزان مقاومت كششي ورق هاي اتصال پيچي در سازه هاي فولادي

براي دستيابي به يك سازه مقاوم و يكپارچه فولادي لازم است اعضاي اصلي آن نظير تير و ستون به نحو مناسبي به يكديگر متصل شوند تا بتوانند بهره وري موردنظر را تامين كنند. اين يكپارچگي مابين اعضاي اصلي را اتصالات تامين مي كنند كه به دو صورت پيچي و جوشي اجرا مي شوند اما به دليل دقت بيشتر و خطاي كمتر در اجراي اتصالات پيچي، اين نوع اتصال مورد توجه مي باشد و ساده ترين نوع بارگذاري در اتصالات پيچي حالتي است كه ورق اتصال تحت كشش مستقيم باشد. يك اتصال ضعيف و نامناسب مي تواند منجر به يك سري زوال هاي پي در پي و بنيادي در سازه فولادي گردد. از آنجا كه زوال اعضاي سازه اي خيلي كم اتفاقمي افتد، بسياري از زوال هاي سازه اي ناشي از طراحي ضعيف اتصالات و يا ضعف در جزييات اجرايي مي باشد. نحوه انتقال نيرو در اين نوع اتصالات به دو صورت اتكايي و اصطكاكي بوده كه در پژوهش انجام گرفته اتصال اتكايي مورد مطالعه قرار گرفته است. اين مقاله به ارايه كلياتي در مورد اتصالات پيچي مورد استفاده در سازه هاي متداول مي پردازد. هدف اصلي اين نوشتار آشنايي مقدماتي با پارامترهاي موثر در طراحي اتصالات پيچي مي باشد در اين راستا پس از اشاره به كليات و معرفي انواع پيچ ها، نحوه بارگذاري و نيروهاي اعمال شده به پيچ ها بيان شده، سپس مقاومت پيچ ها تحت اثر كشش مطرح مي شود. پس از آن مقاومت كششي نهايي را از طريق انجام محاسبات به دست مي آوريم و نتايج حاصله رو مورد بررسي قرار مي دهيم. در اين پژوهش 16 نمونه اتصال با دو سوراخ با قطر 16 ميلي متر جهت پيچ 14 ميلي متري و يك سوراخ در انتهاي ورق جهت اتصال به جك و در مواردي خروج از مركزيت سوراخ ها مورد بررسي قرار گرفتند. شايان ذكر است كه تمام قطعات با ورق 37 ST و ضخامت 6 ميلي متر و از يك نوع فولاد و آلياژ مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين يك نمونه از ورق و يك نمونه از پيچ با رده مقاومت 8.8 و نوع 20 M جهت به دست آوردن مشخصات مصالح تحت تست قرار گرفت نتايج نمونه ها پس از انجام آزمايش مقايسه گرديده و مشخص گرديد كه حداكثر ميزان مقاومت كششي در نمونه هايي كه در اين آزمايش مورد استفاده قرار گرفته اند متعلق به نمونه 23 و برابر با 12929 كيلوگرم بوده است.