بررسي رابطه تعالي معنوي و تاب آوري با سلامت رواني مادران كودكان داراي ناتواني ذهني آموزش پذير شهر اهواز

تحقيق حاضر به بررسي رابطه ي بين تعالي معنوي و تاب آوري با سلامت رواني مادران كودكان داراي ناتواني ذهني آموزش پذير در شهر اهواز پرداخت. جامعه آماري تحقيق از كليه مادران كودكان داراي ناتواني ذهني آموزش پذير 6- 12 سال شهر اهواز تشكيل شده بود كه با استفاده از جدول نمونه گيري كرسي و مورگان و با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي تعداد 100 نفر از مادران اين كودكان به عنوان نمونه تحقيق به دست آمد كه پرسشنامه ها بين آنها توزيع گرديد. روش تحقيق در مطالعه حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. ابزار گردآوري داده ها شامل مقياس سلامت روانSCL-90-R مقياس تعالي معنوي ساخته پايدمونت ( 1999 ) و مقياس تاب آوري كانر و ديويدسن ( 2003 ؛ اقتباس از جوكار 1386 ) بود. بررسي و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي و رگرسيون نشان داد كه: بين تعالي معنوي و تاب آوري با سلامت رواني مادران كودكان داراي ناتواني ذهني آموزش پذير در شهر اهواز رابطه وجود دارد و همچنين تاب آوري و تعالي معنوي به ترتيب بهترين پيش بيني كننده متغير سلامت روان مي باشد .