تببين و تحليل نقش فلسفه تعليم و تربيت در حيطه عمل آموزش وپرورش

تعلیم و تربیت با دنیاي اندیشه ها و همچنین با فعالیت هاي علمی سر و كار دارد .عقاید خوب به كردار خوب رهنمون می شود و كردار نیكو اندیشه هاي خوب را به دنبال دارد( مهدي زاده، 1386 ،ص 16 ).تعلیم و تربیت چه به عنوان زمینه هاي علمی و چه به عنوان حیطه اي از عمل به لحاظ دایره مفهومی و دامنه عملكرد و مباحث فراوانی كه در خود جاي داده است امروز به عنوان یكی از زمینه هاي رشته اي مهم مورد توجه صاحب نظران علوم اجتماعی نیز به حساب می آید(سجادي، 1387 ،ص 9). فلسفه در مفهومی بسیار كلی شامل تلاش انسان در جهت اندیشه نظري، تأملی و نظام دارد، درباره جهان و رابطه انسان با آن است(پاك سرشت، 1383 ،ص 6 ). به دلیل افزایش علاقه مندي به موضوعات فلسفه كاربردي، تحولات در فلسفه تعلیم و تربیت و انتظارات، فلاسفه بار دیگر مسائلی از قبیل آزادي، جبر فردي و مصلحت عمومی، شخص نگري و جامعه مردمی، توده و طبقه و حقیقت و اعتبار را مطرح می كنند(برودي، 1981 .به نقل ازضرابی، 1385 ،ص 23 ) فیلسوف تربیتی خود را در كیفیت آموزش و پرورش جامعه اش مسئول می داند و این دید فلسفی نسبت به امر تربیت شناخت و آگاهی را با عمل، نظر را با كاربرد و انسان را با محیط یكی می داند(شعاري نژاد، 1381 ،ص 347 ). در نتیجه فلسفه تعلیم .( و تربیت در حیات دروس تربیتی نقش تعیین كننده دارد و از جایگاه ویژه اي برخوردار است( نیكزاد، 1388 ،ص 1