مطالعه راديوگرافيك شيوع بيماري هاي جيب هاي حلقي (Guttural pouches) در تك سمي هاي سنندج

بيماري هاي جيب هاي حلقي (Guttural pouches) نخستين بار در سال 1868 با تشخيص عفونت قارچي توسط ريولتا در ايتاليا شناسايي شد. اين عفونت سبب ايجاد علائم باليني و عصبي متعدد مي شود كه بستگي به موقعيت عفونت و تاثير آن بر ساختارهاي آناتوميكي ناحيه دارد. از جمله علائم باليني، خون دماغ، انحراف پوزه، اشكال در بلعيدن و بزرگ شدن غدد لنفاوي ناحيه است، هدف اين مطالعه تعيين فراواني شيوع اين بيماري در تك سمي هاي سنندج شامل اسب و الاغ بوده است. مواد و روش كار: مطالعه برروي 8 راس اسب و 7 راس الاغ انجام شد، راديوگرافها بصورت ايستاده و با حالت گماري خلفي جانبي (Cd-L) گرفته شد. نتايج و بحث: بررسي راديوگرافها نشان داد كه در اسبها يك مورد و در الاغها دو مورد علائم راديوگرافيك بيماري را بصورت عدم وجود هوا در جيب ها و جانشين شدن آنها توسط چگالي بافت نرم نشان ميدادند و ميزان فراواني به ترتيب 12/5 & 28/5 درصد بود، اين مطالعه نشان مي دهد كه راديوگرافي روش تشخيصي مفيد و تائيد كننده در اين بيماري است، البته امروزه با بكارگيري آندوسكوپي مي توان تعداد بيشتري از اين بيماري را تشخيص و درصد شيوع بالاتري را اعلام كرد. بايد توجه كرد كه رابطه منحصر به فرد و پيچيده رگهاي خوني و اعصاب در كيسه هاي حلقي، آنها را مستعد بيماريهاي متعددي از جمله امپي يما، مايكوسيس، تيمپاني و نئوپلازي مي كند و حيوان را در شرايط كشنده اي قرار مي دهد، لذا بايستي در دوره هاي آموزشي دامپزشكان اين موضوع مورد توجه قرار گيرد.