كيفيت آب و خطرات بهداشتي سامانه هاي آبگير باران

استحصال آب باران، ايده اي قديمي است كه از گذشته تا به امروز مورد توجه همگان بوده است. مخازن و سيستمهاي آبگير باران موجب ذخيره آّب و تغذيه آبهاي زيرزميني مي شوند. آب باران به طور طبيعي داراي درجه خلوص زيادي است، اما با به كارگيري سامانه هاي آبگير باران در طول برداشت و ذخيره سازي، توسط عواملي مانند باد، خاك، مدفوع پرندگان و حيوانات و حشرات دچار آلودگي مي شود. بستر آلوده، خطرات بهداشتي آب برداشتي را افزايش ميدهد. در نمونه برداري هاي انجام شده از آب باران جمع آوري شده وجود ميكروب هايي مشابه سالمونا، شيگلا و سودوموناس تشخيص داده شده است. كيفيت آب باران به طور مستقيم با پاكيزگي حوضه ها ، ناودان ها و تانك هاي ذخيره سازي در سطوح پشت بام يك ساختمان به سمت حوضه جمع آوري ارتباط دارد. انبارهاي بدون پوشش و محافظت نشده موجب تشويق پرورش حشرات شده و نور خورشيد رشد جلبكها را حمايت مي كند. سرعت و جهت باد غالب و ارتباط آن با محل منبع آلاينده، اساسي ترين عامل تعيين كننده وجود ميكرو ارگانيسمها در سطح سامانه است. آب باران به ميزان قابل توجهي تحت تأثير الگوهاي آب و هوايي است و شاخص آلودگي مدفوع كيفيت آب مخزن را كاهش ميدهد. ساده ترين روش جهت كاهش آلودگي، استفاده از فيلتراسيون است و بهترين فيلتر، به كارگيري مش و ماسه در بالاي مخزن ذخيره سازي است. كلر زني به صورت 0/2 ميلي گرم در ليتر نيز بايد انجام شود. طراحي مناسب سامانه ها، انتخاب رنگ مناسب براي مخزن (ترجيحاً سفيد)، استفاده از حوضه هاي تميز، بازرسي بهداشتي، نظارت و مديريت بر اقدامات اعمال شده، استفاده از ضد عفوني كننده ها روشهايي است كه مي تواند خطر ناشي از اين آلودگيها را به حداقل برساند