بررسي فعاليت جوامع انساني بر پايداري حوزه آبخيز سيمكان در استان فارس

حوضه آبخيز سيمكان در محدوده شهرستان هاي مرودشت، ارسنجان، صفاشهر و بوانات قرار داشته و بخشي از حوضه آبخيز بختگان در استان فارس محسوب مي شود. تركيب جمعيتي منطقه شامل دو بخش ساكن روستايي و متحرك عشايري است. كل جمعيت منطقه 8445 نفر است و اقتصاد منطقه كاملاً به محيط طبيعي اطراف خود وابسته است. هدف از اين تحقيق بررسي فعاليت جوامع انساني بر پايداري حوزه آبخيز سيمكان بوده است. بدين منظور با استفاده از مطالعات ميداني و بكار گيري روش هاي توصيفي و پارامتري اثر فعاليت ها بر پايداري حوزه بررسي شده است. نتايج نشان داد كه تعداد 43294 واحد دامي مازاد در كل حوزه وجود دارد. در بخش هاي زراعي و باغي كمبود منابع آب زراعي، كيفيت نامناسب اراضي، ناهمواري اراضي، كمبود زمين زراعي و كمبود سرمايه باعث شده كه درآمد سرانه حاصل از محصولات زراعي در منطقه پايين باشد و بر ميزان وابستگي اهالي به محيط اطراف بيافزايد. اين شرايط در حال حاضر فشار زيادي را بر منابع طبيعي منطقه وارد مي كند. بروز خشكسالي هاي پي درپي اين وضعيت را بدتر كرده است، به همين دليل بسياري از مراتع روند قهقرايي و رو به تخريب دارند. نتايج برآوردهاي پارامتري نشان داد كه تراكم كشت بر فرسايش و رسوب در زير حوزه ها اثر مثبت دارد. افزايش يك هكتار در سرانه زمين زراعي، درآمد سرانه را 5412/5 هزار ريال افزايش مي دهد. مقايسه نتايج نشان مي دهد كه درآمد سرانه در مناطق روستايي بيش از 8 برابر مناطق عشايري است. بنابراين نظام عشايري فشار بيشتري بر منابع وارد مي كند