بيابان زدايي در راستاي توسعه پايدار: رسالت ترويج و آموزش كشاورزي

محيط زيست هديه و موهبت الهي است كه حفاظت از آن نخستين و مهمترين رسالت انسان مي باشد . از طرف ديگر روند رو به رشد جمعيت جهان و نياز بشر به تامين نيازهاي اساسي خانواده، موجب شد تا انسان براي جبران نياز،بهره برداري بيشتر از زمين را سرلوحه برنامه هاي خود قرار دهد. پيامد اين امر بروز پديده اي بنام بيابان زايي است، كه به عنوان سومين مشاك بارر جامعه ي جهاني در قرن 21 ،» تغييرات جوي و كمبود آب شيرين « پس از دو چالشبه شمار مي آيد. هدف از اين مطالعه تبيين رسالت ترويج و آموزش كشاورزي در فعاليت هاي بيابان ردايي مي باشد. نتايج اين پژوهش كه به شيوه مطالعه اسنادي و با تكيه بر روش تحليل محتوايي صورت گرفته است، نشان مي دهد كه ترويج به عنوان نهادي توانمندساز و تسهيل گر مي تواند، با ايجاد تغييرات رفتاري مطلوب در بهره برداران طرح هاي بيابان زدايي،نقش به سرا و موثري در بهبود فرآيند بيابان زاديي ايفا نمايد. ترويج و آموزش كشاورزي در جايگاهي قرار دارد كاه قادر است از همان ابتداي كار در تمامي مراحل از جمله نيازسنجي و مشاركت يابي، اولويت بندي مشكلا،ت، طرح نويسي،آموزش بهره برداران در مورد اهداف طرح، جلب مشاركت آنان در طرح و بالاخره نگهداري و حفاظت از طرح هااي بيابان زدايي، نقش بسرايي ايفا نمايد.