ارزيابي حساسيت معيارهاي زيست محيطي در رتبه بندي سدهاي استان چهارمحال و بختياري با استفاده ازروش III ELECTRE

يكي از مسائل مهم مطرح در كنار كمبود و تقاضاي آب در جوامع، مسئله چگونگي مديريت صحيح منابع آبي ميباشد.تصميم گيري و رتبه بندي گزينه ها در طرحهاي منابع آب امري پيچيده و در عين حال از لحاظ اجرايي بسيار مهم مي-باشد. تنوع معيارهاي مختلف از يك سو و وجود گزينه هاي متعدد از سوي ديگر دليل اين پيچيدگي است. در اين تحقيق ابتدا كليه اطلاعات مربوط به طرحهاي توسعه آب از جمله مشخصات فني، اطلاعات مربوط به اثرات اجتماعي،اقتصادي و زيست محيطي آنها و ساير پارامتر هاي مؤثر در تصميم گيري طرح ها در قالب 8 معيار جمع آوري شده و جهت رتبه بندي بهينه 9 طرح سدسازي در استان چهارمحال و بختياري از روشهاي تصميمگيري چندمعياره بر مبناي مدلهاي جبراني (روشIII ELECTRE) استفاده شده است. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد، با كاهش و افزايش 20 ،30 و 40 درصد مقادير معيار زيست محيطي در حالي كه ساير معيارها ثابت هستند، برتري گزينه سد ونك در اولويت اول نسبت به حالت اصلي تغييري نمي كند اما اين تغيير در اولويت هاي ديگر اتفاق مي افتد. در نتيجه مدل به ميزان 14/81 درصد نسبت به تغيير اين معيار حساسيت داشته و لازم به ذكر است در اين تحقيق بيشترين حساسيت 25/93 درصد مربوط به معيار B/C فايده به هزينه مي باشد. مدل نسبت به حذف معيار B/C بيشترين و نسبت به معيار زيست محيطي 3/03 درصد حساسيت نشان داده است. ارزش آستانه وتو با 37/04 درصد بيشترين تغييرات و ارزش آستانه بي تفاوتي با 7/4 درصد كمترين حساسيت را داشته و تغييرات ضريب α حساسيت بيشتري را نسبت به ضريب β ايجاد مي كند.