بارهنگ آبي، گياهي مناسب جهت پالايش آبهاي آلوده

آلودگي آبها در كشور يكي از معضلات زندگي امروزي است. با وجود انواع متنوع مواد آلوده كننده در اكوسيستم-هاي آبي، گياهان به عنوان يكي از بزرگترين پالاينده هاي طبيعي ارزش زيادي مي يابند. گياهان آبزي بر اساس فرم زيستي، نوع بستر، ميزان شوري و فاكتورهايي از اين دست به گروههاي مختلفي تقسيم شده اند. تقسيم اين گروه از گياهان به دو دسته اصلي ماكروفيت و ميكروفيت مورد قبول بسياري از گياه شناسان است. اين گونه ها علاوه بر نقش توليد كنندگي و ايجاد فضاي سبز در سطح آبها، اثرات فيزيكي و شيميايي بر محيط خود دارند. حذف مواد سمي، جذب فلزات سنگين و ميكروبها از جمله صفات اين گياهان است كه اصطلاحا گياه پالايي (phytoremediation) ناميده مي شود. از گياهان پالاينده ميتوان جهت زدودن مواد آلاينده مختلف نظير فلزات سنگين، مواد راديواكتيو و حتي مواد نفتي استفاده نمود. تيره بارهنگ آبي (Potamogetonaceae) با حضور بيش از شش گونه در رويشگاه هاي آبي شمال ايران كمك بزرگي به زدودن مواد آلوده كننده از آبها مي نمايد. در اين مقاله با معرفي دقيق گونه هاي بارهنگ آبي،چگونگي رشد و تكثير، فرم زيستي و پراكنش جغرافيايي در آنها مورد بررسي قرار مي گيرد.