بهينه سازي ساختار مدل بيلان آبي ماهانه حوضه آبريز و ارزيابي عدم قطعيت آن

مدل هاي ماهانه بيلان آب از ابزارهاي اصلي در ارزيابي و برنامه ريزي بلند مدت منابع آب محسوب مي شوند.ساختار اصلي اين مدل ها شامل معادلات پيوستگي ذخيره رطوبتي خاك، آب زير سطحي و در برخي مواقع آب زيرزميني است. متغيرهاي مورد توجه در مدلسازي بيلان آب حوضه هاي آبريز شامل رواناب سطحي، بارش، تبخير و در برخي موارد، دماي متوسط ماهانه حوضه هستند. با توجه به تعدد مجهول هاي معادلات مورد استفاده براي مدلسازي فرآيند ماهانه بيلان آبي، استفاده از روابط كمكي اجتناب ناپذير است. اين معادلات معمولاً تجربي بوده و بصورت پيش فرض در مدلهاي مختلف توصيه شده و مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين مقاله به بهينه سازي ساختار مدل بوديكو به عنوان يكي از مشهورترين و پر استفاده ترين رويكردهاي شبيه سازي بيلان ماهانه اقدام شده است. در اين مدل، از تابعي تجربي به عنوان تأمين كننده برابري مجهولات و معلوم هاي مسئله استفاده مي شود كه در ادبيات فني از آن به عنوان تابع Fu ياد مي كنند كه در ادبيات فني بيش از هشت تابع براي اين منظور توصيه شده است. در اين مدل، در سه مرحله، محاسبات تخمين ميزان تبخير واقعي، اندركنش آب واقعي قابل جاري شدن و رطوبت خاك و همچنين آب زيرزميني صورت مي گيرد. هدف از اين مقاله ارزيابي امكان بكارگيري تركيب بهينه معادلات پيشنهادي و تخمين پارامترهاي مربوطه با استفاده از الگوريتم ژنتيك در سه حوضه آبريز متفاوت در مقياس ماهانه است كه نتايج آن با رويكرد متداول مقايسه شده است و همچنين عدم قطعيت نتايج آن با روش GLUE در در هر دو روش معمول و بهينه ارزيابي شده است