استفاده از مدل رياضي براي انتخاب بهترين گزينه مديريت آبخوان (مطالعه ي موردي: دشت سرزه رضوان، استان هرمزگان)

هدف اصلي از مدل سازي جريان آب زيرزميني شناخت رفتار سيستم آبخوان و در نهايت اعمال مديريت صحيح جهت استفاده بهينه از منابع آب زيرزميني است. در اين مطالعه دشت سرزه رضوان در استان هرمزگان واقع گرديده كه منبع اصلي تامين آب براي مصارف كشاورزي و شرب در آن، آب زيرزميني بوده و به دليل اهميت خاصي كه اين دشت از لحاظ آب زيرزميني دارد و در دهه اخير با افت شديد سطح آب روبرو گرديده است، مديريت دقيق تر بهره برداري از اين آبخوان و انتخاب بهترين گزينه هاي مديريتي در راه متعادل ساختن وضعيت آبخوان داراي ضرورت ويژه اي است. بدين منظور مدل رياضي آبخوان دشت سرزه رضوان با استفاده از نرم افزار MODFLOW تهيه و نوسانات سطح آب آبخوان شبيه سازي گرديد. جهت واسنجي مدل در شرايط ماندگار از تراز آب ارديبهشت ماه 1331 و جهت واسنجي مدل در شرايط غير ماندگار از آمار تراز آب طي سال هاي 1387- 1378 استفاده گرديد. واسنجي مدل به شيوه خودكار - (اتوماتيك) صورت گرفت. جهت بررسي صحت مدل از آمار تراز آب سال 1388 استفاده گرديد. جذر ميانگين مربعات خطاي باقيمانده RMSE بين ترازهاي محاسباتي و مشاهداتي در اين مرحله 0/756 بدست آمد كه نشان از صحت مدل واسنجي شده است. بنابراين در مدل صحت سنجي شده، تنش هاي محتمل تعريف و در نهايت تراز آب زيرزميني متناظر با آن تنش پيش بيني گرديد. بدين منظور ميزان تغذيه مطابق روند گذشته در نظر گرفته شد. زيرا ميزان تغذيه تقريبا غيرقابل كنترل است. اما ميزان برداشت از آب زيرزميني در سناريوهاي مختلف به ميزان 10، 20، 30 و 40 درصد كاهش داده شد و پس از اعمال سناريوها، نتايج پيش بيني ها به صورت تراز آب زيرزميني آبخوان پس از طي زمان هاي 1،2و 4 و 8 سال آينده بدست آمد. نتايج نشان داد كه بهترين گزينه مديريتي جهت رسيدن به حالت تعادل آبخوان ضمن اينكه حداكثر برداشت ممكن از آبخوان نيز صورت گيرد، اعمال كاهش برداشت از سفره به ميزان 20 درصد پس از 4 سال است كه نتيجه اين سناريو نزديك شدن بيلان آبخوان به صفر است.