ارزيابي كمي داده هاي آب زيرزميني دشت جيرفت

ويژگي هاي اقليمي و جغرافيايي ايران سبب شده است كه بخش عمده اي از ايران درمناطق خشك و نيمه خشك قرار گيرد. تنها راه ممكن براي مقابله با مشكل كمبود آب استفاده بهينه از منابع آب موجود مي باشد . امروزه در بسياري از مناطق شاهد مديريتهاي غلط در استفاده بهينه از منابع آب، بخصوص در بخش كشاورزي مي باشيم، بطوريكه در مناطق بياباني كشور و همجوار با منابع آب شور، بدون مطالعه كافي و جامع اقدام به حفر چاههاي عميق و بهره برداري غير اصولي از آن هستيم كه خود باعث اثر مستقيم بر گراديان هيدروليكي گشته و شاهد پيشروي آب شور در سفرههاي آب زيرزميني مي باشيم. دشت جيرفت در سالهاي اخير به دليل بهره برداري بي رويه از منابع آب زيرزميني با افت شديد سطح ايستابي روبرو شده است. هدف اصلي اين تحقيق، بررسي اثر افت سطح ايستابي در شوري آب زيرزميني اين دشت است. بدين منظور جهت بررسي روند تغييرات افت سطح ايستابي و شوري آب زيرزميني، در يك دوره 8 ساله 87 تا 80 ( از داده هاي چاههاي پيزومتري و كنترل شوري در مناطق مختلف دشت استفاده گرديد. همچنين روند سا لانه تغييرات شوري در هر منطقه با توجه به تغييرات سطح ايستابي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد در برخي سالهاي آبي شوري افزايش، و در برخي ديگر شوري كاهش پيدا كرده است. همچنين ميزان افت سطح آب زيرزميني در طول دوره آماري بصورت صعودي رو به افزايش است كه اين نشان دهنده خشكسالي هاي پي درپي و برداشت بي رويه از منابع آب زيرزميني مي باشد.