تربيت فرزند از ديدگاه اسلام وروان شناسان

مقوله تربيت از ابتدايي ترين و اساسي ترين نيازهاي زندگي بشري است و نه تنها تربيت لازمه جدايي ناپذير زندگي كه متن آن بوده و بلكه زندگي، از گهواره تا گورش جلوهاي از آن است. انسان تنها در پرتو تربيت صحيح است كه به عنوان موجودي هدفمند و انديشه ورز به اهداف وآرمانهاي خود دست پيدا كرده و قلّه رفيع سعادتِ مطلوب خويش را فتح مي نمايد.به همين خاطرهمه مكاتب، مذاهب و ممالك براي تربيت آدمي در دوران كودكي و نوجواني به دلايل متعدد ، اهميت ويژه اي قائل اند. ازاين رهگذر دين اسلام به عنوان كاملترين وپوياترين دين در قالب آموز هاي قرآني وسيره معصومين عليهم السلام بر تربيت در دوران قبل از تولد وبعد از تولد تأكيد فراوان دارد و آن را از وظايف والدين و حقوق فرزندان مي داند. از نظر روان شناسي ، تربيت در كنار رشد و جزء شاكله آن شمرده شده وبراي آن مراحلي را ذكر نموده اند،دراين تحقيق سعي شده است ،ضمن بررسي ابعاد تربيت فرزند ،ديدگاه اسلام وروان شناسان دراين باره روشن گردد.بر اين اساس، ضمن تبيين واژه تربيت ،به بيان مراحل تربيتي فرزند ، پرداخته شده است وبا بيان ديدگاههاي روان شناسان واسلام ومقايسه آنها ،تربيت ديني بر تربيت روانشناسي را برتر يافتيم .