زهابهاي كشاورزي و نقش آن در مديريت منابع آب استان خوزستان

آب مايه ي حيات و يك ضرورت براي انواع موجودات زنده مي باشد و مديريت آن بخشي از برنامه ريزي توسعه ي كشورها تلقي مي شود. نيازهاي رو به رشد، محدوديت منابع، تبعات توسعه ي ناپايدار و دخالت هاي گاه و بي گاه انسان در چرخه ي آب همگي از عواملي هستند كه موجبات بروز نگراني و دغدغه ي خاطر مجامع بين المللي را در زمينه ي تامين نيازهاي آبي جامعه ي انساني فراهم كرده است. مطالعات فائو نشان ميدهد كه 93 كشور جهان امروز با بحران آب مواجه هستند، بنابراين دسترسي به منابع آبي جديد ضروري است. يكي از اين منابع كه به صورت روزافزون بر اهميت آن افزوده مي شود، آبهاي نامتعارف مانند آبهاي شور و انواع مختلف پسابها از جمله زهابهاي كشاورزي ميباشد. برنامه ريزي اصولي و تصميم گيري منطقي در خصوص جمع آوري، تصفيه و استفاده ي مجدد از انواع پسابها، علاوه بر اينكه در آينده به دليل كمبود منابع آبي، نياز جوامع بشري است، به جهت آلاينده بودن براي آبهاي سطحي و ايجاد مشكلات زيست محيطي از اهميت ويژهاي برخوردار است. در استان خوزستان با تكميل طرحهاي كشاورزي در حال مطالعه و اجرا، وسعت طرحهاي كشاورزي به 600 هزار هكتار خواهد رسيد كه مولد ميزان قابل ملاحظه اي زهاب خواهد بود، بخش عمده ي زهاب طرح هاي موجود در حال حاضر به رودخانه ي كارون مي ريزد. اين مقاله به بررسي وضعيت كنوني و آتي رودخانه ي كارون، نقش و جايگاه زهابهاي كشاورزي در آن خواهد پرداخت. سامانه ي كارون به عنوان بزرگترين منبع آب سطحي كشور در حال حاضر تامين كننده ي آب شرب 86 درصد جمعيت و 65 درصد نياز كشاورزي استان خوزستان مي باشد.