تخصيص آب بين بخش هاي مختلف با استفاده از تئوري پرتفليو مدرن

آب از جمله نيازهاي اساسي انسان و نيز نهاده بسياري از فعاليتهاي توليدي و خدماتي مي باشد. تفاوت در معيارها، فرهنگ ها و نيز مشخصات حوضه هاي آبريز مختلف باعث شده است كه از رويكردهاي مختلفي براي تخصيص منابع آب بين مصارف آن استفاده گردد. از جمله اين رويكردها مي توان رويكرد تامين نياز ، اقتصادي، زيست محيطي، مديريت يكپارچه و توسعه پايدار و نيز حل اختلاف را نام برد. در رويكرد اقتصادي تخصيص آب، هدف حداكثر كردن سود و يا حداقل كردن هزينه اختصاص آب به مصارف مختلف مي باشد . به دليل تغيير پذيري شرايط و نيز عدم قطعيت، منافعي كه از تخصيص آب بين بخش هاي مختلف يك سيستم منابع آب بدست مي آيد تحت ريسك بوده،تغيير خواهد كرد . تئوري پرتفوليو مدرن (MPT) كه در تحليل سرمايه گذاري به كار گرفته مي شود بين بازده و ريسك با تنوع سرمايه گذاري ارتباط ايجاد كرده است . اگرچه مطالعات گوناگوني در ارتباط با منابع آب تحت عدم قطعيت انجام شده اما رابطه بين ريسك و بازده را به طور صريح در نظر نگرفته اند. از اين تئوري و مفاهيم آن مي توان براي در نظر گرفتن وابستگي بين مصارف مختلف آب در تخصيص بهينه آب و نيز رابطه بين ريسك و بازده استفاده نمود. بر اساس اين تئوري آب مي تواند به عنوان يك سرمايه ايي كه بايد بين بخش هاي مختلف تخصيص داده شود در نظر گرفته شود