كاربرد پساب تصفيه شده شهري و تأثير آن بر كيفيت خاك جنوب تهران (شهر ري)

در بيشتر نقاط ايران، دوره خشكي طولاني، كمبود بارش، گسترش شهرها، رشد جمعيت، نياز به غذا و ارتقاء كيفي زندگي و توسعه كشاورزي براي بهره برداري بيشتر آب، سبب محدوديت كمي و كيفي در منابع آبي گرديده است. با توجه به مصرف 90 درصد آب در بخش كشاورزي و كاهش اين رقم در آينده، كاربرد فاضلابهاي تصفيه شده، باعث تغذيه مجدد سفره هاي آب زيرزميني و كاهش بهره برداري از آنها، حفظ منابع آب و تأمين نياز آبي مي شود. فاضلابهاي شهري داراي عناصر غذايي مورد نياز گياه بوده، مصرف انواع كودها را كاهش داده، با تأثير بر محيط خاك ممكن است موجب شوري، سختي، كلوخه اي شدن و تنزل كيفيت خاك گردد كه از نظر زيست محيطي و اقتصادي اهميت دارند. با توجه به تمركز 20 درصد جمعيت كشور در تهران و حومه، كمبود شديد آب و حجم بسيار بالاي فاضلابهاي شهري،پژوهشي براي بررسي تأثير پسابها بر كيفيت خاك اراضي كشاورزي جنوب تهران(شهر ري) در قالب طرح بلوك كامل تصادفي، شامل 3 تيمار(پساب تصفيه شده، تصفيه نشده و آب چاه) با سه تكرار اجرا شد. نمونه هاي خاك از اعماق 30-0 و 30-60 سانتي متر هر تيمار تهيه و آزمايشات تجزيه شيميايي بر روي آنها انجام شد. نتايج نشان داد آبياري با پساب تصفيه نشده، موجب افزايش معني دار عناصر غذايي خاك گرديده ولي آبياري با پساب تصفيه شده باعث تفاوت معني دار در مقايسه با ساير تيمارها نشد. با نظارت، كنترل و مديريت مطلوب، استفاده از پسابهاي تصفيه شده خروجي از تصفيه خانه اگر مطابق استاندارد باشد، جايگزين مناسبي براي آب آبياري است و راهكاري براي كاهش آلودگي زيست محيطي در خاك، گياه و منابع آب است