ارزيابي شدت تخريب منابع آب با استفاده از روش FAO-UNEP (مطالعه موردي: حوزه آبخيز قمرود)

تخريب منابع طبيعي در مناطق خشك و نيمه خشك يكي از مهمترين فرايندهاي بيابان زايي است كه در مدل هاي مختلف بيابان زائي به صورت هاي متفاوت به آن توجه شده است. يكي از ممم ترين اين روشها روش FAO-UNEP مي باشد. اين تحقيق با هدف ارزيابي شدت تخريب منابع آب به روش FAO-UNEP در حوزه آبخيز قمرود به وسعت 1614176 هكتار انجام شد. شدت تخريب منابع آب از جنبه هاي وضعيت كنوني سرعت و استعداد طبيعي با استفاده از شاخص هاي مختلف ارزيابي گرديد. با تلفيق و ادغام لايه هاي اطلاعاتي به دست آمده با ميان گيري از وزن هر يك از جنبه هاي سه گانه (وضعيت كنوني سرعت و استعداد طبيعي) اقدام به طبقه بندي شدت تخريب منابع آب گرديد و نقشه هاي مزبور در محيط GIS تميه شد. نتايح ارزيابي شدت تخريب نشان داد كه از جنبه وضعيت كنوني 1/5 درصد مساحت حوضه داراي شدت تخريب ناچيز 60/2 درصد داراي شدت تخريب متوسط و 38/3 درصد داراي شدت تخريب شديد مي باشد. از جنبه سرعت 27/2 درصد مساحت حوضه داراي شدت تخريب ناچيز 47/5 درصد داراي شدت تخريب متوسط و 25/3 درصد داراي شدت تخريب شديد و از جنبه استعداد طبيعي نيز 9/1 درصد مساحت حوضه داراي شدت تخريب متوسط 63/3 درصد داراي شدت تخريب شديد و 27/6 درصيد داراي شدت تخريب خيلي شديد مي باشد. و بيشتر