چالشها و راهكارهاي مديريت بهينه منابع آب در بخش كشاورزي

افزايش جمعيت و نياز روزافزون به توليد بيشتر محصولات كشاورزي با توجه به محدوديت منابع آب در دسترس،امروزه ارزش و اهميت آّن را بيش از پيش روشن ساخته است . درنگرش جديد جهاني ،آب كالايي اقتصادي _اجتماعي و به عنوان نياز اوليه انسان محسوب مي شود . هر چند آب يكي از منابع تجديد شونده بشمار مي رود ، اما مقدار آن محدود است .با توجه به موقعيت جغرافيايي كشور كه در ناحيه خشك و نيمه خشك قرار دارد و با وجود خشكسالي هاي مكرر و با توجه به اينكه زراعت آبي ركن اساسي كشاورزي كشور را تشكيل مي دهد و پتانسيل آبي ديگر نمي تواند نيازهاي روبه رشد تقاضاي آب در بخش كشاورزي رابرطرف نمايد ناگزير مكلف بكارگيري موثر منابع آب و خاك و تامين امكانات لازم جهت بهينه سازي مصرف آب دربخش كشاورزي مي باشيم . هرگونه توليد مواد غذايي و كشاورزي منوط به استفاده صحيح و منطقي از منابع آبي محدود كشور است . ميزان هدر رفت آب در كشور 28 تا 30 درصد مي باشد در حالي كه اين اتلاف در دنيا 9 تا 12 درصد گزارش شده است در حال حاضر حدود 94 درصد از منابع آب كشور در بخش كشاورزي مصرف مي گردد (عقيلي ناطق ، 1389) . جهت بهبود اين ذخاير نيازمند افزايش بازده مصرف آب و همچنين مديريت بهينه منابع آب مي باشد . اين مقاله به بررسي ظرفيت ها و محدوديت هاي منابع آب مصرفي در بخش كشاورزي پرداخته سپس جهت تامين امنيت غذايي و توسعه كشاورزي، راهبردهايي مهم ، جهت جلوگيري از هدر رفت منابع و تحقق نظام جامع مديريت آب و ا فزايش بهره وري آب در بخش كشاورزي پيشنهاد مي نمايد