مديريت منابع آب و خاك كشور، تنها راه مقابله با سيلابها و خشكسالي ها

منابع محدود آبي و خاكي كشور، افزايش مستمر جمعيت و بسياري از عوامل موثر تاثيرگذار ديگر، ارائه برنامه هاي صحيح مديريتي آبي و خاكي را در كشور اجنتاب ناپذير مي كند. منشاء اصلي خشكسالي را كمبود بارش طي يك دوره زماني مي دانند كه بطور معمول يك فصل يا بيشتر است؛ اثرات خشكسالي را مي توان به اثرات اقتصادي، زيست محيطي و اجتماعي طبقه بندي كرد؛ اثرات سيلاب ها نيز قابل كنترل است و مي توان با راهبردهايي مثل جلوگيري از چراي بي رويه دام؛ جلوگيري از فعاليتهاي جنگل تراشي و جنگل زدايي و فعاليتهاي زمين خواري، حفاظت از حريم رودخانه ها و ... اثر سيلابها را خنثي كرده. بسياري از اثرات اين عوارض طبيعي در كشاورزي و بخش هاي وابسته به آن صورت مي گيرد؛ اثرات زيست محيطي شامل خسارت به گونه هاي گياهي و جانوري، زيستگاههاي حيات وحش و خسارت به تنوع زيستي ونهايتاً فرسايش خاك است. مقاله حاضر در نظر دارد ابعاد و جنبه هاي پيدايش خشكسالي و نيز وقوع سيلابها و پيامدهاي آن را توضيح داده و بعضي معيارها و راهكارهاي مناسب را بحث و آگاهي بيشتر برنامه ريزان و بخشهاي مسئول را در رابطه با كمك به حفاظت مناطق تحت تأثير اين بلاياي طبيعي فراهم كند.