ارزيابي شدت فرسايش آبي به روش FAO-UNEP و با استفاده از GIS (مطالعه موردي: حوزه آبخيز قمرود)

فرسايش آبي فرايند پيچيده اي است كه شامل جدايي ذرات خاك است كه اين عمل با حمل و رسوبگذاري بعدي آنها دنبال مي شود اين فرايند يك جريان متناوب و نامنظمي است كه عمدتا در مواقع بارندگي شديد جريان سطحي و طغيان آبراهه ايجاد مي شود اين تحقيق با هدف ارزيابي شدت فرسايش آبي به روش FAO-UNEP در حوزه آبخيز قمرود به وسعت 1614176 هكتار انجام شد شدت فرسايش آبي از جنبه هاي وضعيت كنوني و استعداد طبيعي با استفاده از شاخص هاي مختلف ارزيابي گرديد با تلفيق و ادغام لايه هاي اطلاعاتي به دست آمده با ميانگيري از وزن هر يك از جنبه هاي وضعيت كنوني و استعداد طبيعي اقدام به طبقه بندي و شدت فرسايش آبي گرديد و نقشه هاي مزبور در محيط GIS تهيه شد نتايج ارزيابي شدت فرسايش آبي از جنبه وضعيت كنوني نشان داد كه 6/7 درصد مساحت حوضه در طبقه ناچيز 56/6 درصد در طبقه متوسط 26/4 درصددر طبقه شديد و 10/3 درصد درطبقه خيلي شديد مي باشد و از جنبه استعداد طبيعي نيز 8 درصد مساحت حوضه درطبقه ناچيز 63/3 درصد در طبقه متوسط 28/5 در صددر طبقه شديد و 0/3 درصددر طبقه خيلي شديد مي باشد. و بيشتر