اثربخشي آموزش حل مسئله به شيوه خلاق بر تاب آوري مادران داراي اكودك آهسته گام

Effectiveness of a Creative Problem Solving Training Program on the Resiliency of Mothers of Slow-paced Children

با توجه به اهميت مهارت حل مسئله براي مادران، در اين پژوهش به اثر آموزش حل مسئله با رويكرد خلاقانه بر تاب آوري در مادران داراي كودك آهسته گام پرداخته شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، از نوع پژوهش هاي كاربردي بوده و برحسب روش پژوهش به شيوه شبه آزمايشي و با طرح پيش آزمون - پس آزمون و گروه كنترل اجرا شد. 30 نفر از مادران داراي كودك آهسته گام به طور تصادفي به گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. شركت كنندگان گروه آزمايش در 8 جلسه برنامه آموزش حل مسئله، هر جلسه به مدت (90 -70) دقيقه حل مسئله خلاق بين فردي شركت كردند و گروه گواه هيچ گونه آموزشي دريافت نكردند . به منظور ارزيابي تاب آوري، پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (2003)، مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در تمامي داده هاي به دست آمده با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيري در مقياس هاي تاب آوري بين ميانگين نمرات گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري وجود دارد.

In this research, the effectiveness of problem solving education program with creative approach on resilience in children with slow-paced children was discussed method. This study was conducted as an Quasi-experimental research with pre-test-post-test design and a control group. 30 mothers were randomly assigned to the experimental and control group, participated in 8 sessions of the problem solving training program (for 70-90 minutes) and the control group did not receive any training. In order to assess the resilience, Connor and Davidson Resiliency Scale (2003) was used. The obtained data was analyzed using the covariance method. The results showed that there is a significant difference between the mean score of the experimental group in the resilience. Further discussions as well as suggestions for future research are present.