راهكارهاي گياه جهت مقابله با اكسيداسيون مواد بيولوژيك در تنش اكسيداتيو ناشي از شوري

شوري يكي از مهمترين تنشهاي محيطي است كه رشد و نمو و عملكرد گياهان زراعي را تحيت تاثير قرار مي دهد. ايران چهارمين كشور دنيا از نظر داشتن سطح اراضي شور در دنيا مي باشد كه اين تنش به دليل ايجاد اختلالات متابوليسمي سبب افزايش توليد انواع اكسيژن فعال ميگردد. انواع اكسيژن فعال از ميل تركيبي بسيار بالايي در واكنش با بيومولكولهاي حياتي برخوردار بوده و با آسيب به آنها سبب بروز تنش اكسيداتيو و در نهايت مرگ سلولهاي گياه ميشود. گياهان براي مقابله با اثرات منفي انواع اكسيژن فعال به يكسري مكانيسمهاي دفاعي مانند چرخه هاي گلوتاتيون-آسكوربات، مهلر و گزانتوفيل مجهز شده اند و با افزايش فعاليت آنها سعي ميكند كه اثرات منفي آنها را به حداقل رسانده و از بروز تنش اكسيداتيو ممانعت نمايند. اما گياهان از راهكارهاي ديگري مانند حركت برگي، افزايش ضخامت كوتيكول، حركت برگي و برخي ويژگيهاي ديگر برخوردارند كه بر عملكرد چرخه هاي ياد شده تاثير گذار خواهند بود كه اثرگذاري اين بخشها بر يكديگر تصميم گيري در مورد نتايج و استفاده از آن را پيچيده ميكند. براين اساس بطور كلي ميتوان عنوان نمود كه اگرچه مكانيسمهاي دفاعي گياه براي مقابله با تنش شوري حائز اهميت هستند اما تفسير نتايج و تصميم گيري در خصوص مقاوم يا حساس بودن آنها تنها براساس نتايج اين بخش دقيق نيست. زيرا در فعاليت آنها پارامترهاي ديگر نظير حركت برگي و يا ضخامت كوتيكول نقش ويژه اي دارد و ممكن است به دليل برخورداري يك ژنوتيپ از اين ويژگيها فعاليت اين آنزيمها كاهش يابد. همچنين، در بررسي تنش شوري لازم است كه به نيازهاي تغذيه اي گياه و فرآيندهاي متابوليسمي آن توجه ويژه نمود و بررسي در شدت نور بالا (نزديك به شرايط طبيعي) صورت گيرد. بطور كلي مهمترين پارامتر براي تعيين مقاومت ژنوتيپها به شوري ميزان ماده خشك توليد شده هست. زيرا توليد ماده خشك بيشتر به منزله عملكرد مطلوب فرآيندهاي متابوليسمي در شرايط تنش ميباشد.

no title, no abstract