ارزﯾﺎﺑﯽ روﺷﻬﺎي ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺠﻮم آب ﺷﻮرآﺑﺨﻮاﻧﻬﺎي ﺳﺎﺣﻠﯽ - ﮐﻮﯾﺮي

ﯾﮑﯽ از ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻮري ﺳﻔﺮه ﻫﺎي آﺑﻬﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ وﯾﮋه درﺳﻮاﺣﻞ ﺷﻤﺎﻟﯽ و ﺟﻨﻮﺑﯽ و ﺳﻮاﺣﻞ درﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎي داﺧﻠﯽ ﮐﺸﻮرﻣﯽ ﮔﺮدد ﻧﻔﻮذ آب ﺷﻮر ﺑﻪ آﺑﺨﻮاﻧﻬﺎي ﻣﺠﺎور ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﯿﺶ از ﺗﻐﺬﯾﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ رخ ﻣﯽ دﻫﺪ . ﭘﯿﺎﻣﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ، ﭘﯿﺸﺮوي ﻣﺮز ﻣﺸﺘﺮك آب ﺷﻮر و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻻﯾﻪ آﺑﺪار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آﻟﻮده ﺷﺪن ﺳﻔﺮه آب ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪه آﺛﺎرﻫﺠﻮم آب ﺷﻮر در اﮐﺜﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺳﺎﺣﻠﯽ درﯾﺎي ﻣﺎزﻧﺪران و ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎرس و درﯾﺎي ﻋﻤﺎن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻌﺪادي از دﺷﺘﻬﺎي ﺳﺎﺣﻠﯽ درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن اﻗﺪام ﻣﺆﺛﺮي ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از آﻧﻬﺎ ﺑﻌﻤﻞ ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎي ﭘﯿﺶ روي ﺻﻨﻌﺖ آب ﮐﺸﻮر ، ﯾﺎﻓﺘﻦ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ در آﺑﺨﻮاﻧﻬﺎي ﺳﺎﺣﻠﯽ/ ﮐﻮﯾﺮي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﺠﻮم آﺑﻬﺎي ﺷﻮر از ﯾﮑﺴﻮ و در اﺧﺘﯿﺎر ﻧﺒﻮدن ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺳﻄﺤﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ، ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ آﺑﺨﻮاﻧﻬﺎﯾﯽ را دﺷﻮار و ﯾﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺳﺎزد . دراﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻄﺮح در ﺻﻨﻌﺖ آب ﺑﺮاي ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺠﻮم آب ﺷﻮر ﺑﻪ آﺑﺨﻮاﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﻤﭙﺎژ ، ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ، اﯾﺠﺎدﺧﻂ اﻓﺖ ﻣﻮازي ﺑﺎ ﺳﺎﺣﻞ )ﻻوك ﭘﻤﭙﺎژ( ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺮاز ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ در اﻣﺘﺪاد ﺳﺎﺣﻞ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﻔﻮذآب ﺷﻮر از ﻃﺮﯾﻖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭼﺎﻫﻬﺎي ﺗﺰرﯾﻖ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ، اﺣﺪاث ﺳﺪﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه و ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از روﺷﻬﺎي ﻋﺪدي و ﻣﺪل رﯾﺎﺿﯽ ، ﺑﺮﺗﺮي ﻧﺴﺒﯽ ﺑﺮﺧﯽ از روﺷﻬﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﭘﺎره اي از ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﭼﻮن ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﭼﺎﻫﻬﺎ و آﻫﻨﮓ ﺗﺰرﯾﻖ / ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪه و در ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ از ﻣﯿﺎن روﺷﻬﺎي ﻧﺎﻣﺒﺮده ﮐﻪ ﻮان آب ﺑﺮداري را ﻣﺘﻌﺎدل ﻧﻤﻮد ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد.