كيفيت زندگي كاري كاركنان دانشگاه بوعلي سينا

يكي از آسيب هاي مهم مديريت توجه نكردن به كيفيت زندگي كاري كاركنان سازمان است. اين بي توجهي، اثر بخشي و كارايي سازمان را به شدت كاهش مي دهد. برنامه هاي كيفيت زندگي كاري يكي از مسايل پيچيده و با اهميت سازمان ها و يكي از مهم ترين تدابيري است كه براي انگيزش كاركنان در سازمان به كار گرفته مي شود. هدف از اين پژوهش، بررسي وضعيت كيفيت زندگي كاري در دانشگاه بوعلي سينا از ديدگاه كاركنان بود.پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ شيوه گردآوري و تحليل داده ها جزء پژوهش هاي توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان دانشگاه بوعلي سينا همدان در سال تحصيلي 95-1394 به تعداد 748نفر بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي و براساس فرمول كوكران 255 آزمودني انتخاب گرديد. از پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي كاري والتون(1973) استفاده شده است. روايي محتوايي پرسشنامه پژوهش با بهره گيري از ديدگاه صاحب نظران مورد بررسي قرار گرفت و پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ 0/95 محاسبه گرديد. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. روايي صوري و محتوايي مورد تاييد اساتيد مديريت قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده گرديد. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه وضعيت به كيفيت زندگي كاري در دانشگاه بوعلي سينا از ديدگاه كاركنان بالاتر از حدمتوسط است.