بررسي اثر گرمايش جهاني بر پس روي آب سواحل شبه جزيره ميانكاله

no title, no abstract

امروزه بررسي تغيير مساحت تالاب ها در پايش مناطق ساحلي، توسعه پايدار و حفاظت از محيط زيست امري ضروري است. پايش مساحت خليج، نياز به استخراج خطوط ساحلي در زمان هاي مختلف دارد. هدف از اين تحقيق نيز بررسي تغييرات مساحت خليج ميانكاله واقع در سواحل درياچه مازندران با استفاده از فن هاي سنجش از دور است. در اين پژوهش به بررسي تغييرات مساحت خليج ميانكاله در بازه زماني چهل ساله پرداخته شد. در ادامه بر مبناي خروجي مدل هاي بزرگ مقياس و تغييرات دماي هوا در دوره هاي آتي چشم انداز تغييرات سطح تالاب ارائه شد. در اين پژوهش از تصاوير سنجنده هاي TM ، MSS و +ETM ماهواره لندست و نيز جهت پايش مساحت محدوده آبي خليج از روش هاي طبقه بندي نظارت شده استفاده شد. تصاوير طبقه بندي شده به دو دسته عارضه خشكي و آب تقسيم شدند. مساحت آبي خليج در سالهاي متوالي استخراج شد. نتايج تغييرات خالص نشان داد كه در اين بازه 40 ساله در كل سطح منطقه، به ازاي افزايش يك درجه اي دما به طور متوسط 7500 هكتار از مساحت خليج ميانكاله كم شده است. با توجه به تحليل دماي هوا و خروجي مدل هاي بزرگ مقياس تحت سناريوهاي حدي اقليمي در افق 2100 در خوشبينانه ترين و بدبينانه ترين حالات در نظر گرفته شد. با توجه به افزايش روزافزون دماي هوا در سالهاي آينده، چالش كاهش چشمگير در مساحت تالاب ميانكاله امري قطعي است. نتايج حاكي از آن است افزايش دماي سه درجه اي و توان تبخيري بيش از حد در سناريوي حدي A1ASF در دهه 2050 سطح آبي خليج به صفر خواهد رسيد. با عنايت به شرايط بحراني پيش رو مديريت و برنامه ريزي سواحل با لحاظ اثر تغيير اقليم امري ضروري است.