مدلسازي و پهنه بندي خطر شوري آب زير زميني (مطالعه موردي سواحل مازندران)

با رشد جمعيت بشر، نياز آبي رو به رشد بوده و از طرفي آلاينده هاي منابع آب نيز افزايش مي يابد. بنابراين مطالعه كميت و كيفيت منابع آب موجود ضروري است. تحقيق حاضر در سواحل مازندران براي بررسي و تعيين عوامل موثر در شوري آب زير زميني و ارائه مدلي براي برآورد ميزان شوري آب زيرزميني صورت گرفته است. بدين منظور اطلاعات مربوط به آزمايشات كيفي آب و عوامل موثر در شوري آب زيرزميني از قبيل ميزان بارش و تبخير، عمق آب زيرزميني، ميزان نفوذپذيري خاك، شوري آبهاي سطحي، توپوگرافي منطقه و فاصله از دريا تهيه شدند. در مرحله بعد براي ارائه مدل روش رگرسيون چند متغيره با بكار گيري نرم افزار SPSS با در نظر گرفتن هدايت الكتريكي بعنوان معياري براي بررسي شوري آب بعنوان متغير وابسته و عوامل موثر در اين پديده بعنوان متغيرهاي مستقل بكار گرفته شد. دو مدل يكي خطي و ديگري غير خطي براي برآورد ميزان شوري آب زير زميني در سواحل جنوبي درياي خزر ارائه شد و سپس با بكارگيري اين مدلها در مناطقي كه از آمارهاي آنها براي ارائه مدل استفاده نشده بود،كارايي مدلها مورد ارزيابي و تاييد قرار گرفت. مطابق نتايج حاصله نوع تشكيلات آبخوان، شوري آبهاي سطحي و فاصله از دريا از مهمترين عوامل موثر در شوري آبهاي زير زميني مي باشند. در نهايت نقشه شوري متوسط آب زير زميني سواحل شرقي درياي خزر (استان مازندران) با بكارگيري مدل غيرخطي در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي تهيه شد