نقش آب بندان ها در توسعه پايدار كشاورزي

no title, no abstract

بحران كم آبي و اثرات سوء آن بر توليدات كشاورزي يكي از مشكلاتي است كه كشاورزان همواره با آن مواجه مي شوند. مديريت ذخيره منابع آب ناشي از نزولات جوي با توجه به پراكنش نامنظم آن، در استانهاي شمالي ضروري مي باشد. يكي از راه هاي تحقق اين امر احداث سازه هاي خاكي ذخيره آب، تحت عنوان آب بندان ميباشد. بر اساس آمار حاصله وسعت آب بندان هاي استان مازندران حدود 60222 هكتار ميباشد كه قادر است با ذخيره سازي بيش از 033 ميليون متر مكعب آب، اراضي با وسعت 00517 هكتار را تحت پوشش قرار دهد. در اين مقاله ارزيابي اقتصادي اجراي طرح هاي مرمت و بهسازي آب بندان هاي استان مازندران به همراه نقش آن در توسعه پايدار كشاورزي مورد بررسي قرار گرفته است. با انجام عمليات بهسازي ديواره ها، افزايش ارتفاع و عرض خاكريز، تغيير شيب داخلي ديواره و جمع آوري رسوبات كف آب بندان ها، ميتوان پتانسيل ذخيره آب آبب ندان ها را تا 0 برابر افزايش داد، كه خود منجر به كاهش استفاده از آبهاي زيرزميني و كاهش هزينه توليد ميشود. با توجه به نتايج بررسيهاي فني، اجرايي و اقتصادي، هزينه طرح بهسازي آب بندان هاي استان حدود 7202 ميليارد ريال و درآمد خالص سالانه ناشي از بخش كشاورزي و پرورش ماهي حدود 9706 ميليارد ريال برآورد شده كه با استفاده از روابط مرسوم و با در نظر گرفتن سود بانكي 67 درصد زمان استهلاك سرمايه كمتر از 0 سال تخمين زده شده است و با در نظرگرفتن عمر 62 سال براي طرح، بهاي هر مترمكعب آب تأمين شده با اجراي طرح حدود 7052 ريال برآورد ميشود. با اين وجود طرح مرمت و بهسازي آب بندان از لحاظ اقتصادي كاملاً توجيه پذير بوده و حفظ و بازسازي آن در استفاده بهينه از آب، جلوگيري خسارات ناشي از تنش كم آبي، قابليت افزايش سطح زير كشت، جلوگيري از شورشدن منابع آب زيرزميني و.... حائز اهميت مي باشد.