ارزيابي طرح هاي تجهيز و نوسازي اراضي شاليزاري گيلان از ديدگاه بهره برداران

no title, no abstract

طرح تجهيز و نوسازي شاليزاري، يكي از طرح هاي زيربنايي در بخش كشاورزي محسوب ميشود. اين طرح كه در آن اراضي سنتي شاليزاري به صورت مدرن در مي آيند، به طور رسمي از سال 1374 در استان گيلان آغاز شد و تاكنون بالغ بر 76000 هكتار از شاليزارهاي استان تجهيز و نوسازي شده است. با توجه به اينكه كشاورزان بهره برداران اين طرح محسوب مي شوند، دريافت نظر آنان در راستاي پاسخ به پرسشنامه هاي هدفمند مي تواند به ارتقاي كيفي طرح كمك شايان توجهي نمايد. در اين پژوهش به منظور تجزيه و تحليل و ارزيابي نظرات كشاورزان ذينفع در طرح تجهيز و نوسازي، طي سال 1390 تعداد 455 پرسشنامه هركدام با 50 سئوال، توزيع شد. يافته ها نشان داد كه كشاورزان شاغل در اين اراضي از نظر سني در رده مسن، از نظر سواد در رده بي سواد و از نظر سرانه مالكيت در رده كشاورزان كم زمين قرار دارند. حدود 60 درصد كشاورزان، نداشتن جاده براي تردد ماشين آلات و 35 درصد از آنان مشكل آب را براي پذيرش طرح تجهيز عنوان نمودند. حدود 50 درصد از كشاورزان در سال هاي اول و دوم پس از اجراي طرح از نحوه تامين و توزيع آب مشكل داشتند كه با اقداماتي نظير حفر چاه هاي كم عمق و استفاده از آب زهكشها (به ترتيب 25 و 30 درصد اين مشكل را حل نموده اند. بطوريكه مشكل تامين و توزيع آب در سال هاي سوم به بعد به 35 درصد تقليل يافته است. در مورد مصرف آب در داخل مزرعه بيش از 50 درصد كشاورزان در سال هاي اول و دوم در مصرف آب داخل مزارع داراي مشكل بودند.