مقايسه اهمالكاري زناشويي و دلزدگي زناشويي بين زنان شاغل و زنان خانه دار شهربانه

Comparison of Marital Negligence and Marital Disturbance Between Employed Women and Housewives in Baneh

هدف اين پژوهش مقايسه اهمال كاري زناشويي و دلزدگي زناشويي بين زنان شاغل و زنان خانه دار شهربانه بود. روش پژوهش پس رويدادي از نوع علي - مقايسهاي بود. جامعه آماري شامل كليه زنان شاغل و كليه زنان خانه دار بودند كه از بين آنها 75 نفر زن شاغل به صورت تصادفي و دردسترس و 75 نفر زنان خانه دار به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اهمال كاري زناشويي تاكمن (1991)، مقياس دلزدگي زناشويي پاينز (1996) و پرسشنامه رضايت زناشويي اينريچ (2000) بود. روش تحليل داده ها، تحليل واريانس چند متغيره بود. نتايج پژوهش نشان داد كه زنان شاغل اهمالكاري زناشويي بيشتري دارند و زنان خانه دار در كل دلزدگي زناشويي بيشتري دارند. همچنين زنان شاغل در مقياس از پا افتادگي جسماني ميانگين بيشتري داشتند، زنان خانه دار در مقياس از پافتادگي رواني و عاطفي ميانگين بيشتري داشتند.

The purpose of this study was to compare Marital Negligence and Marital Disturbance Between Employed Women and Housewives in Baneh. The research method was then causal-comparative. The statistical population consisted of all employed women and housewives who among them, 75 employed women were randomly selected and 75 housewives were selected through multistage cluster sampling. The research tools were Takman marital prank questionnaire (1991), Paines marital maladaptation scale (1996) and Inrich's marital satisfaction questionnaire (2000). The data analysis method was multivariate analysis of variance. The results showed that housewives had a lower marital satisfaction than women, working women had more marital Negligence, and housewives had more marital disturbance (P <0.01). Also, working women with a higher physical incapacity scale had a higher average, while housewives had a higher average psychological and emotional improvement in scale