ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﻣﺨﺎزن ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮره ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي ﭘﻮﯾﺎ و ANFIS ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي: ﺳﺪ ﺟﯿﺮﻓﺖ

اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ در ﻃﺮاﺣﯽ ﯾﮏ ﻣﺪل ﺷﺒﮑﻪ ﻋﺼﺒﯽ- ﻓﺎزي ﺑﺮاي ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﺳﺪﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮره ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺪﻫﺎ ﺑﺮاي اﻫﺪاف ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻘﺪار آب ﺑﻬﯿﻨﻪ رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﮐﺪام از اﻫﺪاف ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﻃﺮح، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻬﺮهﺑﺮداري از ﻣﺨﺰن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﯿﺰان آب رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﭼﻮن ﻣﯿﺰان آب ورودي ﺑﻪ ﻣﺨﺰن، ﻣﻘﺪار آب ﻣﻮﺟﻮد ذﺧﯿﺮه ﺷﺪه در ﻣﺨﺰن، ﻣﻘﺪار ﻧﯿﺎز ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ازﯾﻦ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻘﺪار ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه در اﺑﺘﺪاي دوره ﺑﻬﺮهﺑﺮداري، ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي ﺑﺮاي ﻣﯿﺰان آﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ رﻫﺎ ﺷﻮد، ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻣﺒﻬﻢ، ﻏﯿﺮ ﺻﺮﯾﺢ و اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ورودي ﯾﮏ روﯾﮑﺮد ﻗﻄﻌﯽ و ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻮاﺑﮕﻮي ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮاي ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﯾﮑﯽ از روﯾﮑﺮدﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺌﻮري ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎي ﻓﺎزي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي ﭘﻮﯾﺎي ﻗﻄﻌﯽ ﻣﯿﺰان آب ﺑﻬﯿﻨﻪ رﻫﺎ ﺷﺪه در ﻫﺮ ﻣﺎه ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮔﺮدﯾﺪ. ﺳﭙﺲ دو ﻧﻮع روﯾﮑﺮد در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ: )12 (1 ﻣﺪل ANFIS ﻣﺠﺰا ﺑﻪ ازاي ﻫﺮ ﻣﺎه در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.)2( ﯾﮏ ﻣﺪل ANFIS ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﻣﺪل ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮ روي ﺳﺪ ﺟﯿﺮﻓﺖ اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﻓﺮض ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي ﭘﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻨﭻ ﻣﺎرك و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺟﺬر ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻣﺮﺑﻊ ﺧﻄﺎﻫﺎ دو روﯾﮑﺮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ.