اثر فعاليت هاي انساني در افزايش بروز رواناب و خطر سيل در حوزه آبخير كسيليان

افزايش جمعيت، توسعه جوامع شهري و گسترش فعاليت هاي انساني در مناطق جنگلي حوزه خزري باعث تغيير كاربري اين اراضي به نفع كشاورزي و مرتع داري گرديده است. گسترش راه هاي دسترسي به اين مناطق همراه با توسعه مناطق مسكوني، كاهش سطح پوشش و افزايش رواناب و خطر سيلاب را بدنبال دارد. اين مطالعه تلاش دارد تا به بررسي كمي اثرات فعاليت هاي انساني در تخريب اراضي جنگلي، تغييرات كاربري اراضي و توسعه سطوح غير قابل نفوذ و در نهايت اثر مجموعه اين تغييرات در ايجاد رواناب و خطر سيلاب در حوزه آبخيز كسيليان بپردازد. به همين منظور از عكس هاي هوايي، نقشه هاي توپوگرافي 1:25000، نقشه هاي كاربري اراضي و تصاوير ماهواره اي و يك مدل بارش رواناب همراه با سيستم اطلاعات جغرافيايي (الحاقيه - HEC-GeoHMS) و مدل هيدروليك HEC-HMS استفاده گرديد. براي ارائه مدل هيدرولوژيك از روش SCS استفاده گرديد و مدل بهينه سازي شده با شش واقعه ديگر سيلاب اعتبار يابي شد. سپس تغييرات كاربري اراضي و همچنين توسعه مناطق مسكوني و جاده ها در مدل هيدرولوژيك اعتباريابي شده وارد و اثر آنها در تشديد ايجاد رواناب و خطر سيلاب در طي چهل سال اخير بطور كمي مورد بررسي قرار گرفت.